Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Πέτρα Σκανδάλου:"Κρίση αξιών, όχι οικονομική κρίση" (Καταπληκτικό άρθρο από τον Γρ. Παππα)

"Κρίση αξιών, όχι οικονομική κρίση" (Καταπληκτικό άρθρο από τον Γρ. Παππα)



Από το πιο δημοφιλές blog της ομογένειας www.pappaspost.com. Ο Γρ. Παππας πέρασε μια εβδομάδα στην Αθήνα και διαβάστε τι κατέγραψε (στα αγγλικά)
This topic of the so-called Greek financial crisis has been swirling around in my head for weeks-- ever since I heard Peter Economides speak at the National Innovation Conference in New York City when he said that the crisis in Greece isn't a financial one, but one of values.
He shared that iconic slide on the screen that depicted the former international sports broadcast center that was built for the 2004 Olympic Games-- now a shopping mall called "The Golden Hall"... We lost our passion for a Prada bag, Economides noted.
 

Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

Ο γονειικός ρόλος, χθες και σήμερα. Τι έχει αλλάξει?

Και τώρα γονείς!Ένας νέος ρόλος, μια νέα ιδιότητα, κάτι καινούργιο αρχίζει. Θα είμαι κάτι το οποίο δεν έχω μάθει να είμαι. Απλά γίνομαι και καλούμαι να ανταποκριθώ με επάρκεια στον ρόλο μου. Διότι, θέλω να είμαι καλός γονιός. Άραγε, υπάρχει καλός γονιός? Ας θυμηθούμε τους δικούς μας γονείς. Τι μας έδωσαν, τι θα θέλαμε να μας είχαν δώσει, τα παράπονά μας κλπ…. Τι θυμόμαστε από τον τρόπο που μας μεγάλωσαν οι δικοί μας? Οι περισσότεροι – εκτός από κάποιες ιδιαίτερες περιπτώσεις- θυμόμαστε τον κόπο και την αγωνία τους να μας μεγαλώσουν, να μας κάνουν καλούς ανθρώπους. Και όταν μπαίνουμε και εμείς στην θέση τους, κατανοούμε περισσότερο και μένουμε μόνο στα θετικά. 
Για σκεφτείτε, λοιπόν, πόσο άδικο και ουτοπικό θα λέγαμε είναι να απαιτούμε από τον εαυτό μας -για κάτι που δεν έχουμε εκπαιδευθεί να γίνουμε- να είμαστε καλοί, κι όταν δεν το καταφέρνουμε να αισθανόμαστε ενοχές κλπ.
Καλός γονιός δεν υπάρχει, αρκετά καλός γονιός, όμως, είναι αυτός που προσπαθεί διαρκώς για την ομαλή και φυσιολογική ανάπτυξη των παιδιών του. Κι ο καθένας προσπαθεί με τα δικά του μέσα και εργαλεία. 
Άραγε, στην παραδοσιακή κοινωνία οι γονείς αναρωτιόνταν το ίδιο πράγμα? Για σκεφτείτε τους παππούδες και τις γιαγιάδες σας. Τους έτρωγε η αγωνία αν θα είναι καλοί γονείς? Όχι, φυσικά. Στην παραδοσιακή κοινωνία η οικογένεια λειτουργούσε σαν μια ομάδα, που όλοι μαζί έπρεπε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες μας, ώστε να επιβιώσουμε. Δεν υπήρχαν τα μέσα κι ο στόχος ήταν να δουλέψουμε για να ζήσουμε. Έτσι, από πολύ μικρά τα παιδιά αναλάμβαναν ευθύνες και είχαν αρμοδιότητες. Μάθαιναν να γίνονται αυτόνομα, έφευγαν πιο νωρίς από το σπίτι για να σπουδάσουν ή να εργαστούν στην πόλη. Η συναισθηματική επικοινωνία μεταξύ των μελών ήταν περιορισμένη είτε δεν υπήρχε καθόλου. 
Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι η εκπαίδευση που έχει ένας γονιός, είναι αυτή που έχει πάρει από τους δικούς του γονείς. Όμως, επειδή οι κοινωνικές συνθήκες αλλάζουν διαρκώς, επειδή τα ερεθίσματα που δέχονται τα παιδιά σε κάθε εποχή είναι διαφορετικά και ολοένα αυξάνουν, οι νέοι κάθε φορά γονείς χρειάζεται να είναι αρκετά ενημερωμένοι, ευαισθητοποιημένοι και να προσπαθούν διαρκώς για την διατήρηση της θέσης τους και του ρόλου τους, ως γονείς. Πλέον, τα πάντα αλλάζουν, διαφοροποιούνται, σ’ ένα κόσμο που συνεχώς αλλάζει, εμείς δεν μπορούμε να μένουμε αμετακίνητοι σε όσα έχουμε μάθει από τις μαμάδες και τις γιαγιάδες μας. Χρειάζονται νέα παπούτσια για να είμαστε αρκετά καλοί γονείς, παπούτσια που θα τα φτιάχνουμε και θα τα ξαναφτιάχνουμε. 
Επίσης, στην παραδοσιακή κοινωνία τα πράγματα ήταν δοσμένα, ξεκάθαρα και απλά. Οι ρόλοι ήταν μοιρασμένοι, ο καθένας ήξερε τι πρέπει να κάνει. Αυτό πρόσφερε μια ασφάλεια, σταθερότητα και όχι πολύ προβληματισμό και ερωτήσεις τύπου ‘το κάνω καλά’?Αντίθετα, σήμερα, όπου οι ρόλοι, λόγω της κοινωνικής αλλαγής και της μεταβιομηχανικής ανάπτυξης, είναι σε πλήρη σύγχυση, ψάχνουμε να βρούμε ποιος θα κάνει τις δουλειές στο σπίτι, ποιος θα ασχοληθεί με το παιδί, ποιος θα φέρει περισσότερα λεφτά σπίτι κοκ. Γεννιούνται πολλά ερωτήματα, λοιπόν, όπου καλούμαστε δυστυχώς ή ευτυχώς να τα απαντήσουμε μόνοι μας. Διότι συνταγές δεν υπάρχουν, αφού κάθε οικογένεια είναι μοναδική, έχει τους δικούς της κανόνες, το δικό της σύστημα αξιών.
Στο πέρασμα από την παραδοσιακή/εκτεταμένη οικογένεια στην πυρηνική αυτό που έγινε ήταν η οικογένεια να αποκτήσει παιδοκεντρικό χαρακτήρα και μορφή. Όλοι στράφηκαν στο παιδί, τι είναι καλό για το παιδί , να του προσφέρουμε τα πάντα, όσα μπορούμε κι όσα δε μπορούμε και οι γονείς θυσιάζονται για το παιδί, αφήνοντας πίσω τους εαυτούς τους να παρακμάζουν πολλές φορές. Βέβαια, αυτό μόνο καλό δε κάνει στο παιδί. 
Σήμερα, μιλάμε για γονείς με ανάγκες εξίσου σεβαστές και αποδεκτές, όσο είναι και οι ανάγκες των παιδιών. Σήμερα, οι γονείς για να μπορούν να κάθονται καλά στο ρόλο τους, για να μεγαλώσουν υγιή και αυτόνομα παιδιά, χρειάζεται να φροντίσουν και τους εαυτούς τους. 
Σήμερα, έχουμε καταλάβει, πια, ότι το καλύτερο μάθημα που έχουμε πάρει από τους γονείς μας είναι οι ίδιοι οι γονείς μας. Διότι, μαθαίνουμε από αυτό που βλέπουμε και αισθανόμαστε κι όχι από αυτό που μας λένε και ακούμε. http://psixologikosfaros.blogspot.gr/2012/06/blog-post_375.html

Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

Το 45% των νέων αισθάνεται μοναξιά

Τρίτη, 5 Ιουνίου 2012

Το 45% των νέων αισθάνεται μοναξιά

Ανησυχητικά τα ποσοστά
Όπως αναφέρει η γαλλική Le Monde, το 45% των νέων ηλικίας 18-35 χρονών ισχυρίζεται πως νιώθει μοναξιά, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Στο ερώτημα "Σας έχει συμβεί ποτέ να αισθάνεστε κάποιο από αυτά τα συναισθήματα;", το 89% απάντησε θετικά στην "κούραση", το 54% στην.....
"απογοήτευση", το 52% στην "κατάθλιψη" και το 45% στη "μοναξιά".
Μάλιστα, το 12% των νέων που νιώθουν μοναξιά ισχυρίζονται πως αυτό το αίσθημα το έχουν συχνά, με τις γυναίκες να είναι η πλειοψηφία.
Ερωτώμενοι για τα αίτια της απομόνωσης, οι άνθρωποι πιο συχνά ανέφεραν την "έλλειψη χρημάτων" (35%), τη "μοναχική συμπεριφορά" (34%) και "δυσκολίες που σχετίζονται με τους άλλους, έλλειψη εμπιστοσύνης, φόβος" (31%). Σε ό,τι αφορά τις λύσεις σε αυτό το πρόβλημα, το 32% θα ήθελε μια συντροφιά για να "μοιραστούν τη ζωή" τους, το 23% "περισσότερα λεφτά για να βγαίνουν", το 13% ένα φίλο, το 11% μια "νέα δουλειά για να γνωρίσουν άτομα" και το 6% μια εντονότερη παρουσία της οικογένειας στη ζωή τους. Το 15% έδωσε άλλες απαντήσεις.

Κατά μέσο όρο, οι νέοι απάντησαν πως έχουν 7 φίλους, από τους όποιους στους 4-5 μπορούν να βασίζονται. Στο Facebook, τώρα, οι νέοι δηλώνουν πως έχουν 178 φίλους, αλλά δεν επικοινωνούν με παραπάνω από το 12% από αυτούς. Ενδιαφέρον προκαλεί, τέλος, το ότι το 55% των νέων θεωρεί πως το Ίντερνετ "προάγει τη μοναξιά"!
http://armageddon-news.blogspot.com
http://ksipnistere.blogspot.gr/2012/06/45.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+Ksipnistere_+(.+.+.+.+.+.+.+++ksipnistere+_++%CE%9F+%CF%83%CE%B9%CF%89%CF%80%CF%8E%CE%BD+%CE%B4%CE%BF%CE%BA%CE%B5%CE%AF+%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%BD)
 

Σάββατο 2 Ιουνίου 2012

Τρεις σημαντικές ημερομηνίες Ιουνίου: 6 - 10 -18

6 Ιουνίου 2012: Παρουσίαση του βιβλίου του Δρ Νίκου Σπιτάλα στο Εθνολογικό Μουσείο Θράκης:
http://www.emthrace.org/
10 Ιουνίου 2012: Γιορτή του πατέρα, στη Θεσσαλονίκη, παραλία, στην έκθεση βιβλίου. Πρόγραμμα:

1.   20:00-20:10 : Χαιρετισμοί από εκπροσώπους των συλλόγων ΣΥΓΑΠΑαλλάΖΩ και ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΓΥΝΑΙΚΑΣ, για την ημέρα εορτής του πατέρα.
2.   20:10-20:40 : Μουσική Παράσταση από το σχήμα "ΝΕΡΑΪΔΑ", της Κας Μέγκι Κούλι Μποσταγανασβίλι.
3.   20:40-21:10 : Μακεδονίτικοι Χοροί από τον "Πολιτιστικό Σύλλογο Μαλακοπής Τούμπας"
4.   21:10-21:30 : Κρητικοί Χοροί από τον Σύλλογο Κρητικής Παράδοσης "Ιδαία Γη"
5.   21:30-22:00 : Παιδικό ψυχαγωγικό πρόγραμμα με τον Κλόουν "Μελί-Μελό" 

18 Ιουνίου 2012: Ημερίδα στη Δράμα διοργανούμενη από τον Δικηγορικό Σύλλογο Δράμας και το ΣΥΓΑΠΑ με θέμα: Οικογενειακό δίκαιο και εφαρμογή του θεσμού του διαμεσολαβητή. Ομιλητές: Δρ Νίκος Σπιτάλας, Πρόεδρος ΣΥΓΑΠΑ, Γεώργιος Διβανίδης, δικηγόρος, Τενίδης, ψυχίατρος.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Παρακολούθηση της Εφαρμογής της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού,
Στις 6 Ιούνη διεξάγεται στη Γενεύη η εξέταση της εθνικής έκθεσης της Ελλάδας για την εφαρμογή της ΔΣΔΠ.