πατέρας - γονέας

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: Η δικαιοσύνη είναι συμπαντική αρχή και στην φύσι εφαρμόζεται αφ’ εαυτού. Η δικαιοσύνη δεν ταυτίζεται με το μερικό - ατομιστικό «καλό» ή «κακό». Το Ελληνικόν Δίκαιον προσομοιάζει το φυσικόν δίκαιον το οποίον ορίζεται ως «η απόδοσις των οφειλομένων», δηλαδή, απόδοσι στον καθένα αυτών που του πρέπουν. (Π.χ. με πιο σκεπτικό ο τεμπέλης, ο λουφαδόρος, ο ακαμάτης, το «άχθος αρούρης» κατά του αρχαίους, θα πρέπει να αμείβεται το ίδιο με τον εργατικό, τον φιλότιμο, τον αποδίδοντα το μέγιστο έργο στον ελάχιστο χρόνο

ΜΕΓΙΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΑΓΑΘΟΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΝ (Αριστοτέλης)
ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΟΙΚΕΙΣΘΑΙ ΠΟΛΙΝ ΑΝΕΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΡΕΤΗΣ. Αδύνατον να κατοικηθεί πόλις άνευ δικαιοσύνης και πολεμικής αρετής (Αριστοτέλης)

Κατά τον Αριστοτέλη επίσης, το «δικάζω» ως προερχόμενον εκ του «διχάζω» και ο «δικαστής» εκ του «διχαστής» αποκαλύπτουν ότι το δίκαιον είναι προϊόν διαχωρισμού και απονομής εις έκαστον, ό,τι κάνει να λαμβάνει. Στην ουσία η Δικαιοσύνη αποδίδεται μέσω της Νεμέσεως. Η Νέμεσις (εκ του Νέμω / δια-Νέμω = χωρίζω επίσης) δια-νέμει τα πρέποντα στον καθένα. Δεν τιμωρεί, δεν μνησικακεί, δεν αδικεί. Ό,τι δίδεις αυτό εισπράττεις. Ένα απλό παράδειγμα: η απερίσκεπτη κοπή των δένδρων συνεπάγεται την απώλεια της σκιάσεως, του καθαρού αέρος, της δροσερής αύρας, την ανάγκη υποκαταστάσεως αυτών με τεχνητά μέσα (κλιματιστικά), την υποβάθμισι του περιβάλλοντος, της ζωής μας κ.ο.κ.
Η σωστή εφαρμογή της δικαιοσύνης απαιτεί ως βάση τα εξής:
- αναγνώρισι των άγραφων και απαράβατων συμπαντικών αρχών – δομών.
- έναρχη λογική και ενσυνείδητο πειθαρχημένο σεβασμό προς την Φύσιν.
- αδογμάτιστο και διερευνητικό νου.
- ικανότητα αναγνωρίσεως ευθυνών και ασκήσεως ελέγχου.
Χωρίς δικαιοσύνη καταρρέουν όλες οι «έννοιες», οι νόμοι, οι κοινωνικές δομές, η ευτυχία του ανθρώπου, τα πάντα…
Η αξία της δικαιοσύνης είναι διάχυτη σε όλους τους μεγάλους διανοητές
ΠΑΣΑ ΤΕ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, ΧΩΡΙΖΟΜΕΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΑΡΕΤΗΣ, ΠΑΝΟΥΡΓΙΑ ΑΛΛ’ ΟΥ ΣΟΦΙΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ (Πλάτων Μενέξενος)
ΕΝ ΔΕ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΥΛΛΗΒΔΗΝ ΠΑΣ’ ΑΡΕΤΗ ΕΣΤΙ. Εντός της δικαιοσύνης όλες οι αρετές βρίσκονται (Φωκυλίδης, γνωμικός ποιητής)
ΕΥΛΑΒΗΤΕΟΝ ΕΣΤΙ ΤΟ ΑΔΙΚΕΙΝ ΜΑΛΛΟΝ Η ΤΟ ΑΔΙΚΕΙΣΘΑΙ. Μεγαλύτερη προσοχή να δίνει κάποιος στο να μην αδικεί παρά στο να μην αδικείται. (Πλάτων Γοργίας)
ΑΝΗΡ ΔΙΚΑΙΟΣ ΕΣΤΙ ΟΥΧ Ο ΜΗ ΑΔΙΚΩΝ, ΑΛΛ’ ΟΣΤΙΣ ΑΔΙΚΕΙΝ ΔΥΝΑΜΕΝΟΣ ΟΥ ΒΟΥΛΕΤΑΙ. Άνδρας δίκαιος είναι όχι ο μη αδικών, αλλά όποιος, αν και δύναται να αδικεί, δεν το θέλει. (Φιλήμων , κωμικός ποιητής)

Περισσότερα: http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_ccboard&view=postlist&forum=14&topic=278&Itemid=368#ixzz1CdSFi0wG