Χωρισμένος πατέρας - δικαιώματα

χωρισμενος πατερας-δικαιωματα

Εχω χωρισει 5χρ. εχουμε κρατησει καλη σχεση για χαρη των παιδιων. ποτε δεν αρνηθηκα να του δωσω τα παιδια,ποτε δεν καθυστερησε να βαλει τη διατροφη,εχουμε απολυτη συμφωνια ως προς την επικοινωνια και γενικως,με αμοιβαιες υποχωρισεις,ολα πανε καλα. ουτε λογια,θαψιματα και αρνητικη επιρροη στα παιδια. στα μελλοντικα μου σχεδια εχω την αλλαγη πολεως...(120 χλμ αποσταση) τι γινεται νομικα με την επικοινωνια; θεωρω δεδομενο οτι θα δυσαρεστηθει ο πρωην αντρας μου και τοσα χρονια δουλειας με σκοπο την καλη σχεση μας θα χαθουν.τα παιδια ειναι αγορια 8 και 10 χρονων.δεν ειχαμε ποτε δικαστικες διαμαχες. 

http://sxeseis.gr/viewthread.php?tid=29633 
Απαντήσεις από άλλους:
1. Και γιατί να έχετε τώρα δικαστικές διαμάχες? Αφού τα πάτε καλά οι δυο σας τι τους θέλετε τους δικηγόρους?
Θα βρειτε την χρυσή τομή ώστε να μην μείνει κανείς δυσαρεστημένος. Και ο πατέρας να βλέπει τα παιδιά του και τα παιδιά να μην στερηθούν τον πατέρα. Για όλα υπάρχουν λύσεις.
2. Το θέμα δεν είναι αν θα δυσαρεστηθεί εκείνος, αλλά το ότι η απομάκρυνση θα κάνει κακό στα παιδιά .
Ο πατέρας τους, που σήμερα τον αναζητούν και τον συμβουλεύονται όποτε τον χρειάζονται, μετά θα γίνει πατέρας του Σαββατοκύριακου.
Αν δεν είναι αναγκαία η μετακίνηση, θα σου έλεγα να περιμένεις ακόμα 5-6 χρόνια μέχρι να μεγαλώσουν τα παιδιά.

3. Απλά ήθελα να σου πω ένα μεγάλο μπράβο. Απο αυτά που βλέπω γύρω μου με μητέρες που έχουν κάνει τα παιδιά τους γενίτσαρους είσαι η φωτεινή εξαίρεση.

4. Πιστεύω αυτά σου τα σχέδια να μην μπορούν ν αναβληθούν και να υπάρχει πολύ σοβαρός λόγος και κάτι που δεν γίνεται να αποφύγεις πχ.μετάθεση ή κάτι συναφές με το επάγγελμά σου που δεν αναβάλλεται.

Λόγω λοιπόν της άριστης επικοινωνίας που έχεις με το μπαμπά των παιδιών νομίζω πως θα βρεθεί η λύση. Νομικά αν κινηθεί μπορεί να σου μειώσει τη διατροφή λόγω οδηπορικών και δεν νομίζω πως η απόσταση είναι τέτοια που να αξιώσει να μην πας νομικά εφ όσον έχεις τη κηδεμονία και το επαγγελμά σου συντηρεί μαζί με τη διατροφή τα παιδιά σας οπότε αν το χάσεις θα υπάρξει ζημιά στη ποιότητα διαβίωσης των παιδιών.
Αν όμως η απομάκρυνση είναι επιλογή δική σου τότε καλύτερα να την αναβάλλεις μια και θα δημιουργηθεί πρόβλημα επικοινωνίας και ταλαιπωρία τόσο για σας όσο και για τα παιδιά.
Καμμιά φορά βρισκόμαστε μπροστά από αποφάσεις δύσκολες που για να παρθούν πρέπει να θυσιάσουμε στο βωμό τους προσωπικές μας επιλογές.

5. Μηπως ο λογος που ανησυχει για τις αντιδρασεις του πρωην συζυγου, εχει να κανει με το λογο που θελει να μετακομισει; π.χ., νεα σχεση;  Νομιζω πως το πιο σημαντικο ειναι τι αντιδρασεις θα εχουν τα παιδια μπροστα σε μια τετοια προοπτικη (αλλαγης πολης), παρα ο πατερας. κι επισης το σημαντικοτητερο ειναι τι ειδος διευθετησης μπορει να γινει ωστε να βλεπονται οσο συχνα θελουν και χρειαζεται. Νομιζω πως πρεπει να αρχισει βολιδοσκοπωντας τα παιδια πρωτα

6. Τι ακριβώς σε ανυσηχεί? Μην τυχόν σε τρέχει στα δικαστήρια ή το γεγονός ότι πιθανότατα θα υπάρξει απομάκρυνση των παιδιών απο τον πατέρα τους, άρα πολύ λιγότερη επικοινωνία μαζί του, εκτός του ότι θα είναι μια δύσκολη κατάσταση έτσι κι αλλιώς η αλλαγή σχολικού / κοινωνικού / φιλικού περιβάλλοντος για εκείνα, κάτι που πρέπει να λάβεις πολύ σοβαρά υπόψη σου?

Θέλω να πω, μήπως ανυσηχείς για το δένδρο ενώ θα΄πρεπε για το δάσος?
Επιπλέον, θα θελες να μας πεις τον λόγο που σε "υποχρεώνει" να μπείς και να βάλεις κι άλλους ανθρώπους μαζι με σένα σε τέτοιες δύσκολες και περίπλοκες διαδικασίες?
Σε κάθε περίπτωση πάντως, νομίζω ότι πρέπει να σκεφτείς παααααρα πολύ καλά αυτό το βήμα και να το κάνεις μόνο στην περίπτωση που τίθεται για σένα και τα παιδιά ΑΠΟΛΥΤΟ θέμα επιβίωσης, γνωρίζοντας βέβαια εκ των προτέρων πως κάτι τέτοιο σαφώς και θα έχει συνέπειες για όλους. Συνέπειες που ότι και να κάνεις δεν μπορείς να αποφύγεις. Δυστυχώς, όλα μαζί δεν γίνονται.
Είναι όπως ακριβώς το είπες. Όταν έχεις παιδιά με κάποιον, ευτυχώς ή δυστυχώς δεν χωρίζεις ποτέ.

7.

8.Από το τελευταίο σου μήνυμα καταλαβαίνω ότι η επικοινωνία που έχουν τα παιδιά με τον πατέρα τους είναι περισσότερο τηλεφωνική. Ενα ΣΚ κάθε 6 εβδομάδες δεν είναι ουσιαστική επικοινωνία. Η απόσταση των 120 χιλ. δεν είναι επομένως φοβερή, θα μπορεί να συνεχίσει να τα βλέπει. 

Αυτό που πρέπει να σκεφτείς πολύ είναι αν τα ίδια τα παιδιά θα είναι καλύτερα αν αλλάξουν περιβάλλον. Αυτό εξαρτάται βέβαια από τον χαρακτήρα τους, αλλά πιστεύω ότι τα παιδιά προσαρμόζονται στις αλλαγές.
Αν νομίζεις ότι μπορείς κι εσύ να τα βγάλεις πέρα στις καινουριες συνθήκες (επαγγελματικό και κοινωνικό περιβάλλον) και αν όπως λες έχεις καλή επικοινωνία με τον πατέρα, τότε θα βρεθεί και η λύση.
Την απόφαση θα την πάρεις εσύ ψυχολογώντας και την αντίδραση των παιδιών.

9. Χωρισμένος πατέρας... δικαιώματα...

Δεν ξέρω πραγματικά γιατί ξεκίνησες με αυτόν τον τίτλο και πραγματικά προσπαθώ να πιστέψω ότι δεν περιορίζεις την ιδιότητα ''πατέρας'' μέσα σε ένα ιδιωτικό συμφωνιτικό ή δικαστική απόφαση.
Συνήθως κάνουμε το λάθος να επιλέγουμε με τα δικά μας κριτήρια και να βλέπουμε με τα δικά μας μάτια τα πράγματα που μας περιτριγυρίζουν.
Μετά όμως απο έναν χωρισμό είναι λίγοι αυτοί οι άνθρωποι που αντιλαμβάνονται τα πράγματα μέσα απο το συμφέρον των ίδιων τους των παιδιών και ακόμα πιο λίγοι καταλαβαίνουν ότι τα παιδιά δεν θέλουν να στεναχωρέσουν τους ίδιους τους γονείς και γιαυτό καμιά φορά υποχωρούν έναντι στο δικό τους θέλημα.
Δεν θέλω να εξετάσω καθόλου μα καθόλου το θέμα νομικά. Μπορείς να κάνεις ότι θές θα σου πούν... Είναι όμως αυτό που θέλεις να κάνεις πραγματικά ? Είναι το καλύτερο για σένα ή για τα παιδιά ?
Θα σου κάνω μια απλή ερώτηση και θέλω να προσπαθήσεις να βάλεις το εαυτό σου να το σκεφτεί δίχως εγωισμούς. Το ερώτημα μου είναι το εξής : Αν είσασταν ακόμα παντρεμένοι θα σκεφτόσουν να πάς να εργαστείς 120 χλμ μακριά απο την οικογένεια σου ? σκέψου πολύ καλά αυτό που σε ρωτάω διότι είσαι μητέρα. Στο τί θα απαντήσεις θα σε βοηθήσει να καταλάβεις και τον λόγο που έκανες την σκέψη της μετακόμισης.
Προσωπικά εγώ δεν θα επέλεγα να δώσω και άλλες μεταβολές - αλλαγές στον τρόπο ζωής στο ή στα παιδιά μου παρα μόνον αν ήταν ΑΠΟΛΥΤΗ ανάγκη και κυριολεκτώ σε αυτό.
Ελπίζω να σε βοήθησα και εγώ κάπως, σε αυτό που σε απασχολεί...

10. Το ερώτημα μου είναι το εξής : Αν είσασταν ακόμα παντρεμένοι θα σκεφτόσουν να πάς να εργαστείς 120 χλμ μακριά απο την οικογένεια σου ? σκέψου πολύ καλά αυτό που σε ρωτάω διότι είσαι μητέρα. Στο τί θα απαντήσεις θα σε βοηθήσει να καταλάβεις και τον λόγο που έκανες την σκέψη της μετακόμισης.

Η ερώτηση εκτος από υποθετική είναι και αστοχη νομίζω. Σαφώς και αν ήταν ακόμα παντρεμένη δε θα άφηνε την οικογένειά της. Τώρα όμως δεν τίθεται τέτοιο θέμα.
Συμφωνώ πάντως πως η μετακόμιση πρέπει να γίνει μόνο αν θεωρείς ότι είναι απαραίτητη για ένα καλύτερο μέλλον δικό σου και των παιδιών.

11. Μη θέλοντας να διαφωνήσω μαζί σου θα δεχτώ ότι είναι υποθετική όπως λές η ερώτηση μου. Το ίδιο όμως υποθετική είναι η κάθε απάντηση που έχεις δώσει και εσύ, οπότε δεν μπορώ να καταλάβω τί θέλεις να πείς με τον όρο ''υποθετική'' μιας και εσύ κάνεις το ίδιο.

Θα ήθελα να δώσεις ιδιαίτερο βάρος σε 2 πράγματα:
1ον Σε αυτό που είπα και παραπάνω..."Μετά όμως απο έναν χωρισμό είναι λίγοι αυτοί οι άνθρωποι που αντιλαμβάνονται τα πράγματα μέσα απο το συμφέρον των ίδιων τους των παιδιών και ακόμα πιο λίγοι καταλαβαίνουν ότι τα παιδιά δεν θέλουν να στεναχωρέσουν τους ίδιους τους γονείς και γιαυτό καμιά φορά υποχωρούν έναντι στο δικό τους θέλημα."
και 2ον: Συχώραμε μα το ερώτημα δεν ήτανε προς εσένα.
Για το άστοχο που λές ίσως να έχεις δίκιο μα έχω μια άλλη άποψη επι του θέματος. Τα 120 χλμ τα θεωρώ πολύ μεγάλη απόσταση για να είναι μακριά τα παιδιά απο τον έναν τους γονιό.( Μοιάζει σαν... ''χωρίσανε οι γονείς μεταξύ τους, ήρθε η ώρα να χωρίσουν και τα παιδιά απο τον έναν τους γονιό'', ήδη δεν τον έχουν στο ίδιο σπίτι, να μην τον έχουν και στην ίδια πόλη ?).
Έχεις μέρος δίκιου σε όσα λές, μιας και βλέπω ότι η επικοινωνία μεταξύ πατέρα και παιδιών και αντίστροφα, δεν είναι και τόσο συχνή, αλλά αν γιαυτό αιτία είναι η εργασία του, τότε τί μπορούμε να πούμε ? και απο την άλλη δεν ξέρουμε το πώς νιώθουν τα ίδια τα παιδιά για τον πατέρα τους.
Δέχομαι ότι μπορεί να είναι άστοχη η όλη τοποθέτηση μου, επειδή ξέρω -όπως ξέρεις και εσύ άλλωστε- ότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι με αποτέλεσμα να μην έχουν τις ίδιες αντιδράσεις. Η μητέρα όμως είμαι σίγουρος ότι ξέρει τα παιδιά της καλύτερα απο όλους μας, οπότε διαβάζοντας την κάθε τοποθέτηση μας μπορεί να καταλάβει ίσως καλύτερα στο τί μπορεί να επιλέξει να κάνει και αφού το επιλέξει μπορεί να ξέρει το τί θα περιμένει.

12.Νομίζω "Νυχτοπούλι" ότι βλέπουμε τα πράγματα από διαφορετική σκοπιά, πράγμα απόλυτα φυσιολογικό. Εσύ από τη μεριά του πατέρα, που δεν του αρέσει να αισθάνεται τα παιδιά του 120 χιλ μακριά. Το σέβομαι και το θεωρώ φυσιολογικό. Εγώ πάλι, από τη μεριά της μητέρας, που σκέφτεται ότι αφού της δίνεται η ευκαιρία για καλύτερη επαγγελματική κατάσταση μήπως να τολμήσει μια αλλαγή. Ισως είναι και μια ευκαιρία για την ίδια για μια καινούρια κατάσταση στην προσωπική της ζωή. Δεν ξέρω αν έχει αισθήματα για τον πρώην σύζυγο, αλλά ισως μια απομάκρυνση τη βοηθήσει να ξεπεράσει διάφορες καταστάσεις.

Οπως και να έχει πάντως η απόφαση πρέπει να παρθεί λαμβάνοντας υπ'όψη την ψυχολογία των παιδιών.

Και πάλι η ερωτώσσα:

1

Αυτα που με συμβουλευετε σκεφτηκα και εγω αλλα εχω και το παραπονο οτι παντα τον εχω μεσα στις επιλογες μου. για χαρη των παιδιων φυσικα. Τελικα,αν εχεις παιδια, δε χωριζεις ποτε...

Ευχαριστω παντως για το χρονο σας.

2.

Κυριως επαγγελματικοι λογοι. δεν με "υποχρεωνει" η εργασια μου αλλα ξερω πως θα εχω πολυ καλυτερο επαγγελματικο μελλον εκει. 

Αυτο που κατα βαθος με ανησυχει ειναι οτι μεχρι τωρα,ειχα εντελως ανοιχτο το θεμα της επικοινωνιας των παιδιων με τον πατερα τους. δεν ακολουθησα τα τυπικα. εχει περιεργο ωραριο και αν πιεζα καταστασεις δεν θα τους εβλεπε καθολου.
οποτε μπορει (και θελει) ερχεται και τους παιρνει (πχ 1-2 φορες την εβδομαδα και ενα σ/κ καθε 6 εβδομαδες). δεν ειναι τοσο η οπτικη επαφη που εχει χτιστει,οσο το οτι ειναι μεσα στη ζωη των παιδιων. ερχεται στις σχολικες εορτες,διαβαζουν μαζι αν χρειαστει,υπαρχει η ανεση να του τηλεφωνησω για να μας πει αν συμφωνει για μια δραστηριοτητα των παιδιων(πολλες φορες εχουμε συννενοηθει εκ των προτερων αλλα στα παιδια δειχνει διαφορετικα οταν συμετεχουν στο τηλεφωνημα). πχ. αν δεν τους παρει για 7-8 μερες, δεν τον αποζητουν,γιατι ξερουν πως γινεται αυτο λογω δουλειας. παντα τον δικαιολογω στα παιδια.
τωρα που τα γραφω ολα αυτα... καταλαβα!
μαλλον με φοβιζει που για πρωτη φορα θα βαλω εγω ενα δεδομενο...
δεν εχουμε επικοινωνια ως ανθρωποι.
με παρονομαστη τα παιδια,τα βρισκουμε.
μεταξυ μας... ποτε δε καταλαβε ο ενας τον αλλον.
νιωθω οτι τοσα χρονια εχουμε το θηριο να κοιμαται και τωρα θα το ξυπνησω...