Ψευδείς κατηγορίες στο διαζύγιο

Το κουτί της Πανδώρας - Η Εκπομπή για την παιδεραστία (Βίντεο)

Η εικόνα ενός διεστραμμένου ενήλικα που παραμονεύει έξω από το προαύλιο ενός σχολείου για να κακοποιήσει ένα παιδί δεν είναι απόλυτα ακριβής, όταν αναφερόμαστε στο φαινόμενο της παιδεραστίας. Η πραγματικότητα είναι ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η κακοποίηση ασκείται είτε από κάποιο συγγενικό πρόσωπο είτε από το στενό φιλικό περιβάλλον της οικογένειας. 

Δείτε το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ από το κουτί της Πανδώρας :

Στο βιβλίο του ο Νίκος Σπιτάλας (http://spitalas.blogspot.com), αποδεικνύει οτι και στην Ελλάδα υπάρχουν παιδεραστές που κρύβονται πίσω από τη δικαιοσύνη (δικαστής, εισαγγελέας, δικηγόρος) που αναζητούν παιδιά κυρίως εκτός γάμου που βρίσκονται στη δύνη αντιδικίας γονέων (διαζύγια, εγκατάλειψη, κτλ). Στο διαζύγιο όμως, τα πράγματα είναι σοβαρά και πρώτα πρέπει οι δικαστές να ελέγχουν τη ψυχική κατάσταση της μητέρας και τους λόγους διαζυγίου:

Εύκολα προβάλουν τον διεστραμμένο εαυτό τους σε πατεράδες που ζητούν επιμέλεια και τους κατηγορούν οτι δήθεν εκείνοι είναι παιδεραστές. Στην Ελλάδα, πάνω από 100.000 μπαμπάδες έχουν κατηγορηθεί ψευδώς οτι δήθεν παρενοχλούν τα παιδιά τους. Λίγοι έχουν δικαιωθεί, πολλοί δεν άντεξαν και πέθαναν και αρκετοί βρίσκονται στη φυλακή. Ποτέ όμως δεν ξανα-είδαν τα παιδιά τους (Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης) και κατά τον R. Gardner πάντα είχαν άριστη σχέση με τα παιδιά τους και μάλιστα καλύτερη από τη μητέρα η οποία έχοντας το κόμπλεξ υποκύπτει στα γραπτά του δικηγόρου και πείθει όλους ακόμα και τα μικρά παιδιά που αυθυποβάλλονται. .  

Ε. Παπάνης, καθηγητής κοινωνιολογίας: Αφιερωμένο στους χωρισμένους γονείς

Αδυνασία
Αφιερωμένο στους χωρισμένους γονείς
Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου

Η οργή που μετατρέπεται σε πικρία, η ελπίδα που λιγοψυχεί και περιχαρακώνεται, η ματαίωση που αρχίζει να πολιορκεί την παραμυθία..Ο χρόνος ανεπαρκής, κοροιδεύει με το αδυσώπητο πέρασμά του και εξαπατά με τις εναλλαγές. Αμηχανία, συγκάλυψη, καχυποψία, επιφυλακτικότητα, νοσταλγία, απελπισία, λόγια που ματαιοπονούν να νικήσουν τη σιωπή, στοργή, που αγωνίζεται να διατηρηθεί και να χωρέσει μέσα σε μερικές ελάχιστες ώρες. Παιδιά, που προσποιούνται πως δε βαριούνται ή που λυγίζουν μη υπομένοντας το δίλημμα. Παιδιά, που μηχανεύονται, που χειρίζονται, που καρκινοβατούν με μια πληγωμένη αυτοεκτίμηση, που εξαπατούν το πένθος, που εξοικειώνονται με τον αποχωρισμό και διαρκώς αναπαράγουν το ίδιο αμείλικτο ερώτημα: Γιατί δεν μπορούμε να έχουμε και τους δυο.

Η στιγμή του αποχωρισμού, που απειλεί τον αυθορμητισμό, γελοιοποιεί τη γνησιότητα και συμμαχεί με την αθέλητη επιστροφή σε μια ανενδοίαστη, επίπλαστη καθημερινότητα. Η αγάπη  ξανά σε πρόγραμμα, οριοθετείται, καθορίζεται, μονοπωλείται και περιγράφεται από νόμους, ασφαλιστικά μέτρα, παλινωδίες, μάχες για τη λεπτομέρεια και συμβάσεις. Οι γιορτές τελειώνουν και τα παιδιά πρέπει να επιστρέψουν στον κηδεμόνα, που έχει ορίσει κάποιο βιαστικό δικαστήριο, υπακούοντας σε νόμους ανθρώπινους, ελλειματικούς, ανεπεξέργαστους και άκαμπτους. Οι λύσεις του Σολομώντα ανεπίκαιρες και η δικαιοσύνη κρούει πρύμναν ενώπιον της μεροληψίας, των στερεοτύπων και της μοναδικής διεξόδου: Της συγκηδεμονίας. Αν κάποιοι δεν επιτυγχάνουν ως σύζυγοι, δεν έχουν αποτύχει ως γονείς. Και κανένας σύγχρονος νομοθέτης δεν έχει την ισχύ να επιμερίσει την αγάπη και να αποφανθεί με βεβαιότητα για το ορθό.

Ο πατέρας, που αγνοείται, που εκδιώκεται, που απομακρύνεται, που ηττάται, που καταδικάζεται από την γονική αποξένωση και που ονειδίζεται από την ισοπεδωτική πραγματικότητα των τέκνων του, της τόσο απόμακρης και ανοίκειας πλέον από αυτήν, που κάποτε είχε ζήσει και συνδιαμορφώσει. Ο πατρικός ρόλος υπό διωγμό, τόσο λησμονημένος από τους τηλεοπτικούς ψυχολογίζοντες, τόσο κακοποιημένος από τους θιασώτες των εύκολων διαζυγίων, τόσο αποδεκατισμένος από τις κίβδηλες μετριότητες του προοδευτισμού και τις υστερικές μαινάδες της σεξουαλικής επανάστασης. Ο πατρικός ρόλος, που υποβαθμίζεται, αλλοιώνεται, λοιδωρείται και αποψιλώνεται στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης χειραφέτησης και ενός ακήρυχτου πολέμου των δύο φύλων, ο οποίος τεχνηέντως διατηρείται ακόμα και στις μέρες μας, επιδοτούμενος από ευρωπαικά προγράμματα και χορούς εκατομμυρίων.

Δεν υπάρχει ανισότητα εκεί που πλεονάζει η αγάπη, εκεί που προπορεύεται το 'ους ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη  χωριζέτω'. Δεν υπάρχει βία και απορία εκεί που το οικοδόμημα στεριώνει με τη συναίνεση και την κοινή προσπάθεια. Δεν υπάρχει αντίθεση εκεί που η φροντίδα είναι συνώνυμη με την καρτερία, το σεβασμό, την τρυφερότητα και τη μέριμνα. Αλλά επικρατεί σπαραγμός σε όσες οικογένειες η φιλαυτία ποδοπατεί τη σύνεση και ο ατομισμός εμπαίζει την ηθική.

Η μόνη επίκαιρη και ανεκτή απάντηση της κοινωνίας στις τερατώδεις συνέπειες του διαζυγίου, που ο νόμος θα μπορούσε να ορίσει, είναι η υποχρεωτική εκπαίδευση των γονιών μετά το χωρισμό στην από κοινού επιμέλεια των τέκνων, στην ψυχολογική υποστήριξη της εν διαστάσει οικογένειας και στην κατάρτιση κοινών δραστηριοτήτων και προγραμμάτων προς χάριν των παιδιών. Όλα τα υπόλοιπα πηγάζουν εκ του πονηρού και εγγυώνται προσωπικότητες, που σαγηνεύονται από τη νεύρωση και την κατάθλιψη: Και πάντα έρχεται η ώρα, που τα παιδιά θα αναζητήσουν πεισματικά τον απόντα γονέα, θα επιρρίψουν ευθύνες και θα αποδειχθούν οι πιο στυγνοί και αλύγιστοι κατήγοροι. Όμως ο χαμένος χρόνος δεν θα μπορεί με τίποτα να εξιλεωθεί και η ευκαιρία θα είναι πια απούσα.

Αλλά παρά τις αιτιάσεις και τις εκλογικεύσεις, ο νους μας αυτές τις μέρες τις γιορτινές, τις επιδεικτικές και τις παράφορες, τις εποχές τούτες, που καραδοκούν να φαλκιδεύσουν τη νηφαλιότητα, και να καταποντίσουν την ψυχική γαλήνη, ας στραφεί στους γονείς εκείνους -άνδρες και γυναίκες- που στερούνται τα παιδιά τους ή που υποχρεώνονται να τα χαρούν για λίγο μέσα σε ένα πνιγηρό και οριοθετημένο και τεχνητό περιβάλλον. Γιατί ίσως η μόνη μορφή αθανασίας που διαθέτει ο άνθρωπος είναι τα παιδιά και η στέρησή τους ισοδυναμεί με όλεθρο.

Ανδρας: Το ισχυρό φύλο: Δέστε γονείς

Aρθρο του Νίκου Δήμου    

Οι άντρες είναι το ισχυρό φύλο και ζει επτά χρόνια λιγότερο από το ασθενές.
Πολύ καταπίεση...Μια ζωή ενοχές.

Από πιτσιρικάδες (Βαλε το φανελάκι  σου μη κρυώσεις!!!Θες να με πεθάνεις;).

Μεχρι τι στιγμή που πεθαίνεις (Γιατί με  άφησες μόνη αντρα μου;).

Δικαίωμα επικοινωνίας: Από τον δικηγόρο Γιάννη Νισήριο

Το αναφαίρετο δικαίωμα επικοινωνίας με το τέκνο παραβιάζεται ασύστολα σε περίπτωση φυλάκισης του πατέρα. Στερείται τότε ο πατέρας – του στερούν δηλαδή – το δικαίωμα να βλέπει το παιδί του στους ειδικούς για το σκοπό αυτό χώρους των καταστημάτων κράτησης. Η μητέρα – σύζυγος, άλλοτε πιστεύοντας ότι έτσι ωφελεί ψυχικά το παιδί της και άλλοτε κινούμενη από εκδικητική διάθεση διακόπτει κάθε σχέση του με τον κρατούμενο πατέρα.

Αν εξαιρέσουμε τις περιπτώσεις που ο πατέρας έχει καταδικαστεί για αδίκημα κατά του παιδιού, σε όλες τις άλλες περιπτώσεις η στάση αυτή της μητέρας – συζύγου είναι εγκληματική σε βάρος του παιδιού, αφού σβήνει αυθαίρετα την παρουσία του πατέρα και το ηθικό στήριγμα που εκείνος εκπροσωπεί. Συχνά ο δεσμός αυτός διακόπτεται ακόμη και πριν από τη φυλάκιση του πατέρα, με μόνη την απαγγελία κατηγορίας εις βάρος του. Προκρίνει δηλαδή η σύζυγος το όνειδος που θα βαρύνει το τέκνο από την κοινωνική απήχηση της κατηγορίας και το απομακρύνει από τον πατέρα. Η απομάκρυνση αυτή συνοδεύεται από ψεύδη, όπως ότι ο πατέρας μετανάστευσε, πέθανε, ή ζει κάπου μακριά τους.

Ξεχνούν φαίνεται τις υποδείξεις ψυχολόγων και ψυχιάτρων που ακόμη και σε περιπτώσεις δολοφονίας της μητέρας από τον πατέρα, υποστηρίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τον πατέρα, διότι το παιδί έχει σαφή ανάγκη από ένα σημείο αναφοράς, ένα στήριγμα, που ούτως ή άλλως θα το αναζητήσει και θα το βρει στην απομεμακρυσμένη μορφή του κατάδικου πατέρα του.

Τα δικαστήρια συχνά δικαιώνουν τον πατέρα, σε άλλες όμως περιπτώσεις διστάζουν και επικαλούνται ψυχικό τραυματισμό του τέκνου, χωρίς όμως επαρκή αιτιολογία.

Το συμπέρασμα ίσως είναι να ακολουθούν τα δικαστήρια τις γνώμες των ειδικών χωρίς επηρεασμούς από την έννοια «κατάδικος» ούτε από τα χαρακτηριστικά του εγκλήματος που διέπραξε, αφού η συναισθηματική σχέση πατέρα – παιδιού είναι έτσι δομημένη από τη δημιουργία του κόσμου ώστε να παραμείνει διαρκής, ισχυρή και αλώβητη στις επιδράσεις των πρόσκαιρων γεγονότων της ζωής.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΔΙΑΖΥΓΙΩΝ ΑΠΟ ΓΟΝΕΙΣ (γονέας-πατέρας-πατρότητα)

Τα παρακάτω γράμματα έφθασαν την εβδομάδα 1 με 7 Μαίου 2011. Τέτοια γράμματα φθάνουν κατά συρροή στα γραφεία του ΣΥΓΑΠΑ ή στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του Προέδρου Δρ Νίκου Σπιτάλα:

Πρώτο γράμμα

Αγαπητέ Κύριε Σπιτάλα γεια σας. Ονομάζομαι Β. Γ. και επικοινωνώ μαζί σας από το Ηράκλειο της Κρήτης! Πρόκειται για τον αδελφό μου και διαζευγμένο πατέρα Β. Ε. ο οποίος μένει κ εργάζεται στο Βερολίνο της Γερμανίας τώρα και ένα χρόνο λόγω της οικονομικής κρίσης προκειμένου να ανταπεξέλθει στις οικονομικές του υποχρεώσεις όπως και για τη διατροφή του παιδιού του. Εδώ και αρκετό καιρό όμως η πρώην σύζυγός του (η οποία ζει στην Ελλάδα με το παιδί) τον απειλεί με μηνύματα γραπτά ότι δεν πρόκειται ούτε να ξαναδεί αλλά ούτε να ξαναμιλήσει στο παιδί του επειδή κάποιες φορές καθυστερεί τη διατροφή -μόνο την καθυστερεί και όχι την αγνοεί-! Μάλιστα τον εκβιάζει ότι ούτε μήνυση μπορεί να την σταματήσει. Μίλησα προσωπικά με το δικηγόρο του μιας και λόγω απόστασης είναι για μένα ευκολότερη η πρόσβαση παρά στον αδελφό μου. Ο Δικηγόρος ετοιμάζει αίτηση στο δικαστήριο για ασφαλιστικά μέτρα. Δεν γνωρίζω αν καταφέρουμε τίποτα γι αυτό ζητάω και τις δικές σας συμβουλές. Θα προσπαθήσω βέβαια να επικοινωνήσω και τηλεφωνικά με κάποιο εκπρόσωπο του συλλόγου σας. Καλή δύναμη στον αγώνα σας.                                                                                                              Φιλικά                                                                                                       Β.Γ.

Δεύτερο γράμμα

ΕΙΜΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ(ΜΑΞΙΜΟΣ)14 ΧΡΟΝΩΝ.ΕΙΜΑΙ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΤΗΣ ΓΑΜΟ.ΤΑ ΔΥΟ ΑΥΤΑ ΠΑΙΔΙΑ(ΕΝΗΛΙΚΕΣ)ΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΣΕ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ

ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΞΑΝΑΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ.

ΕΓΩ ΖΩ ΣΤΟ ΒΟΛΟ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΠΡΩΗΝ ΣΥΖΥΓΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ,

ΠΑΡΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΡΟΕΚΥΠΤΑΝ,ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΩ ΑΡΙΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΓΥΙΟ ΜΟΥ.

ΟΜΩΣ ΠΡΙΝ ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΗΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΟΤΙ ΘΑ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΕΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΣΤΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΖΥ.

ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΠΑΙΔΙ ΧΩΡΙΣΜΕΝΩΝ,ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΕΣ ΥΒΡΕΩΝ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΩΝ

ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΣΤΗ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΚΑΚΟΛΟΓΗΣΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ (ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΠΩ)ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ

ΜΕ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΤΙΣ ΥΒΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΣΥΣΤΟΛΑ ΨΕΜΜΑΤΑ.ΕΤΣΙ ΟΜΩΣ ΚΕΡΔΙΣΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ  ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΘΑΛΠΩΡΗ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ.

ΘΑ ΣΑΣ ΑΝΑΦΕΡΩ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ . . . ΕΠΙΜΕΛΟΥΣ ΜΗΤΕΡΑΣ:

1.ΑΦΗΝΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΠΟ 5 ΧΡΟΝΩΝ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΕΠΕΣΤΡΕΦΕ ΠΡΩΙΝΕΣ ΩΡΕΣ.

2.ΞΥΛΟΔΑΡΜΟΙ ΑΝΕΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΙΑ.

3.ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΗΤΑΝ 9 ΧΡΟΝΩΝ Η ΚΥΡΙΑ ΘΕΩΡΗΣΕ ΣΩΣΤΟ ΝΑ ΤΟ ΜΕΤΟΙΚΗΣΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΕΡΑΣΤΟΥ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΧΩΡΙΖΕ ΚΑΙ

 ΤΑ ΞΑΝΑΦΙΑΧΝΕ ΚΑΙ ΕΣΕΡΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ.

4.Η ΚΥΡΙΑ ΔΟΥΛΕΨΕ ΚΑΙ ΣΕ ΒΑR ?

5.ΔΕΝ ΜΑΓΕΙΡΕΥΕΙ ΠΟΤΕ ΤΟ ΒΡΑΔΥ (ΥΠΗΡΞΑΝ ΒΡΑΔΥΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΤΟΥ ΠΑΩ ΚΑΤΙ ΝΑ ΦΑΕΙ)

6.ΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΒΡΑΔΙΕΣ,ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΣ ΤΟ ΨΥΓΕΙΟ,ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΟΥΤΕ ΝΕΡΟ.ΚΙ ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΑ ΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ.

Τρίτο γράμμα

Καλησπερα σας ,
θα ηθελα να ερθω σε επαφη με τον οργανισμο σας γιατι εχω μια κορουλα και δε μπορω να την δω , θελω να μιλησω με τον συλλογο σας , εχω ακουσει πολυ καλα λογια και πιστευω οτι θα μπορεσετε να με βοηθησετε και να με καθοδηγησετε ,
Θα χαρω πολυ αν εχω καποια απαντηση σας
Ευχαριστω εκ των προτερων
Γ. Σ.

Τέταρτο γράμμα

ΕΡΩΤΗΜΑ
Πισέυο πως δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι μερικοί γονείς που αμέλησαν χρησιμοποιούν τη εξήγηση της αποξένωσης για να εξηγήσουν ως κάλυψη και αντιπερισπαστικό ελιγμό για την μη αποκάλυψη (έκθεση) της κακοποίησης η της παραμέλησής του παιδιού.

Πέμπτο γράμμα

Κύριε Σπιτάλα μετα απο 3 χρονια προσπαθειας μου να παρω απο την πρωην συζηγο μου τισ ανήλικες κορες μου πριν 5 μέρες βγηκε αποφαση απο ελληνικο δικαστηριο που αναθετει πλεον σε εμενα την επιμελεια τους. Η αποφαση ηταν προτοποριακη κ κενοτομα για τα ελληνικα δεδομενα. Ευτυχωσ υπαρχουν ακομα εισαγγελεις κ προεδροι που εχοθν φιλοτιμο και ευαισθησιες.Ηταν ενας πολυ δυσκολος επιπονος κ οικονομικα ανελεητος αγωνας. Οι δικηγοροι μου δε διαχειριστικαν ολη αυτη τη προσπαθεια με τρομερους χειρισμους κ επαγγελματισμο. ο φακελος μου καθως επισης κ ολη αυτη η εμπειρια μου κ των δικηγορων μου βεβαια ειναι στη διαθεση σας κ σε ολα τα μελη που αντιμετωπιζουν τα γνωστα προβληματα. θα ηθελα ολο αυτο που περασα εγω κ τα παιδια μου να γινει εμπειρια κ σε αλλους γονεις που περνουν ιδιες καταστασεις καθως επισης κ ο χειρισμος των συγκεκριμενων δικηγορων.

θα βρισκομαι παντα στη διαθεση οποιου ανθρωπου χρειαστει ολα αυτα. Γ.Τ.